از هجرانی‌ها

اگر دستم به رسم خط‌ این همه ناتوان و کج نبود، تک‌چهره‌ای از تو رسم می‌کردم. پرهیبی از تو در کنار شمشیری بلند، و قرابه‌ای از خون یا شراب، با برقی طلایی یا سبزآبی‌، شبیه نگاهت از جلو یا پشت‌سر در برابر نور. عزیزِ رفتنیِ من، که دیگر رفتنی نبودی و ماندن را ترجیح دادی و آسوده‌خاطرم. خانههای بیمار...